Προσελκύοντας Τους Σωστούς Πελάτες

Ο Marty και ο Elliot επιμένουν ότι όταν πρόκειται για τα προϊόντα GANT, μόνο το καλύτερο είναι αποδεκτό.

Ο Marty και ο Elliot αντιλαμβάνονταν πώς λειτουργούσε η οικογενειακή επιχείρηση. Ταυτίζονταν τόσο πολύ με αυτήν που άλλαξαν ακόμα και το όνομα της οικογένειάς τους – από Gantmacher σε Gant. Κατανοούσαν επίσης τη δύναμη της διαφήμισης. Ήθελαν τα προϊόντα τους να βρίσκονται πάντα στα σωστά μέρη. Αυτό σήμαινε ότι προμήθευαν μόνο τα καλύτερα καταστήματα στην πόλη και διαφημίζονταν στο περιοδικό The New Yorker.

Το πρώτο τεύχος του The New Yorker είχε κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 1925 με εξώφυλλο το σχέδιο ενός δανδή που φορούσε μονόκλ. Ήταν ένα νέο είδος περιοδικού που απευθυνόταν σε ένα νέο αναγνωστικό κοινό.

«Το The New Yorker θα είναι το περιοδικό που δεν απευθύνεται μόνο στις κυριούλες του Ντιμπούκ» [στην Αϊόβα], έγραψε ο ιδρυτής και αρχισυντάκτης Harold Ross. «Δεν μας αφορά τι σκέφτεται εκείνη. Αυτό δεν είναι έλλειψη σεβασμού, αλλά το The New Yorker είναι ένα περιοδικό που απευθύνεται ξεκάθαρα στο κοινό της μητρόπολης».

Προσέλκυσε τους καλύτερους και εξυπνότερους συγγραφείς, από τον J. D. Salinger και τον Vladimir Nabokov μέχρι την Dorothy Parker και τον F. Scott Fitzgerald με τη σύζυγό του Zelda. Δεν ήταν επιλεκτικός μόνο με τους συγγραφείς αλλά ακόμα και τις διαφημίσεις που δημοσίευε. Απέρριπτε τις διαφημίσεις που δεν ταίριαζαν με το προφίλ του περιοδικού.

Μία από τις εταιρείες που του ταίριαζαν ήταν και η GANT. Στην αρχή, ο Marty και ο Elliot μπορούσαν να πληρώσουν μόνο για τριμηνιαίες ασπρόμαυρες διαφημίσεις σε μέγεθος 1/8 της σελίδας. Σταδιακά, προχώρησαν σε πιο μεγάλες διαφημίσεις με μεγαλύτερη συχνότητα, που απεικόνιζαν το Oxford πουκάμισο σε τέσσερις διαφορετικές φωτογραφίες και τέσσερα διαφορετικά σκηνικά και, τελικά, σε οκτώ πλήρως έγχρωμες διαφημίσεις στη διάρκεια ενός έτους. Η καμπάνια διέδωσε το μήνυμα ότι η GANT κατασκεύαζε το είδος των πουκαμίσων που φορούσε η έξυπνη και σοφιστικέ νεολαία της εποχής.